someone like you.
garść porozrzucanych wrażeń z krainy leczniczego powietrza i unikalnych dialektów. Słowo na niedzielę:
ja, genau. Wplatane co trzecie zdanie, wielofunkcyjne i tak zajebiście brzmiące. Zresztą, co na Śląsku nie brzmi zajebiście. Noo, może poza didżejem z Fantasy, bo
był tak rychtyk chujowy, że bych go na kopach wyniosła. I nie do końca może prawdą jest stwierdzenie, że nie byłam na dyskotece od czasów gimnazjum, chyba, że pod uwagę bierzemy kryterium zadowolenia i własnej, nieprzymuszonej woli. Wtedy by się zgadzało. Wszystko to nie zmienia jednak faktu, że o mały włos znienawidziłabym Rybniczek. Ekskluzywny, kurwa mać, klub na ostatnim piętrze galerii handlowej, horrendalna w porównaniu do warunków cena za wjazd, zdecydowanie za drogie drinki i wcześniej wspomniany naprawdę chujowy didżej. Jedynie te kocie ruchy, te biodra rozpalone, jakoś utrzymały mi stan równowagi. Jakoś, chwilowo i z dużymi przerwami. Skończyło się gremialnym spięciem, wielką migreną, spazmami na schodach do kina i niemalże modlitwą o powrót do domu, łącznie z gotowością pokonania dystansu 13 kilometrów piechotą. Ach, był jeszcze ten tekst:
mamy siebie, mamy tak wiele, który totalnie zdobył moje serce, jakkolwiek prosty by nie był. Generalnie weekend na plus, jak zawsze. Nawet ten spacer po hałdzie, nawet ten wypad nieudany. Nawet to, że wcale nie słucha ambitnej muzyki, nie cytuje angielskich wierszy, jest o pół głowy niższy i kibicuje Realowi Madryt. Nawet to nie przeszkodziło. I to, że zdanie, które siedziało mi w głowie przez całą drogę pociągiem nigdy nie zostało wypowiedziane,
że lubię kolor zielony i nasz pierwszy syn będzie mieć na imię Kuba i że wiedziałeś o tym od pierwszego zobaczenia, to też nie obeszło. Zważywszy na zaistniałe okoliczności, wcale nie dziwne. Tak oto pretendent do miłości Twego życia, ideału więzi dusz, okazuje się zwykłym chłopcem z czarującym uśmiechem, miłym, acz raczej nie do końca w tym typie jak go sobie w głowie narysowałaś. Cóż, nigdy nie miałaś talentów plastycznych.
I na wieczór, dla Ciebie specjalnie, szczególnie, bo znów mi się śniłeś. Tak bardzo realnie, w tym tak bardzo oklepanym schemacie sennym. Jakiś dworzec pkp, nieznajomy cholernie, a przecież tak dobrze znany każdy kąt, pomylone pociągi i kierunki jazdy, wieczne bycie spóźnionym i tak na odczep się. Wiem, że to pewnie coś tam oznacza, coś jakby, że się pogubiłam, wybrałam złą drogę, co oczywiście okazuje się po fakcie i że wszystko takie niedopracowane. A skoro Ty właśnie pojawiasz się w tym schemacie, bądź tak miły i powiedz mi proszę, co robię źle. Bo nigdy jeszcze do tego nie doszłam, nieważne jak mocno gryzę się sama w sobie.
